گوشی های آینده نوکیا را ببینیم

برای اینکه ببینیم آینده یک برند به چه صورت است باید به تفکرات طراحان آن برند در مورد آینده نگاه کرد. برای نگاه به آینده گوشی هایی مانند گوشی های نوکیا هم باید به نگاه امروز طراحان این شرکت نگاه کرد.

 

استودیوی Provoke Design یکی از پیمانکارانی است که در اکثر مواقع طراحی گوشی های نوکیا توسط این شرکت انجام می شود. این استودیو جدیدا طراحی هایی را برای نمایشگاه HARDCORE New Finish Design exhibition آماده کرده است که همه ساله در 17 می در نیویورک برگزار می شود. امسال این طرحها به نظر می رسد که برای سال 2012 آماده شده است. این سه طرح با توجه به مقام این استودیو در طرحهای نوکیا می تواند نویدبخش تحولی در طراحی گوشی های این برند باشند.

 

• ابراز کن، شراکت کن، احساسش کن 

نگاهی می کنیم به این سه طرح از آینده.

 

بسیاری از انسانها هستند که امروزه با انواع و اقسام وسایل مانند گردنبند و دستبندهایی با طرحهای خاص به بیان احساسات خود می پردازند. افرادی این دسته از انسانها را دارای روحیه ای برتر می دانند که سعی دارند با این روشهای برتری خود را به اثبات برسانند. این گوشی صورتی رنگ ایده ای است که در صورت تحقق به شما در بیان احساساتتان کمک می کند.

 

تکنولوژی همواره درصدد است تا تبادل اطلاعات را میان افراد تسهیل کند. جوانها نیز به این امر توجه ویژه ای دارند. این گوشی نیز برای طراحی شده است تا به این موضع توجه داشته باشد. این گوشی با یک طراحی جوان پسند به گونه ای طراحی شده است تا به هر وسیله ای اشتراک گذاری اطلاعات را ساده کند. به همین دلیل است که نام این گوشی به Share معروف است.

این گوشی هم ویژه زوجهای عاشق طراحی شده است. زوجهای هستند که عاشقانه همدیگر را از خود می دانند. اینان در هر لحظه خواهان با هم بودن هستند. Touch یک ایده است با تکنیکی برای شبیه سازی لمس کردن این احساس را به شما می دهد که فاصله ای نیست.

 

این سه طرح ار گوشی های نوکیا بیشتر از این که چشمان ما را خیره چشمان ما را به فردا خیره می کند. من که برای در دست گرفتن یک Share نوکیا ( گوشی وسط ) لحظه شماری می کنم. دوست دارم بدانم شما برای تلفن همراهتان در سال 2012 چه رویایی دارید؟ اگر به آن روز فکر کردید به من هم بگویید.

 

پیشنهاد می کنم در این رابطه « گرانترین گوشی آیفون جهان » را هم ببینید. در ضمن استودیوی Provoke هم در خدمت شماست.

مشترک این وبلاگ شوید تا هیچ چیز را از دست ندهید!

Read Full Post »

لامپی که 107 سال است روشن است

 5 سال بعد از بازنشستگی هنوز هم تام برامل دوست داشت که ایستگاه شماره 6 آتش نشانی Livermore را ببیند. او روزی در آنجا فرمانده عملیات بود اما امروز دیگر همه چیز فرق کرده بود. همه چیز عوض شده بود.

 

اما او اعتراف می کرد که یک چیز هنوز هم عوض نشده بود. در حقیقت آن سالها بود که عوض نشده بود. درست در بالای طبقه های وسایل یک لامپ آویزان بود. آن 107 سال بود که اویزان بود و هنوز هم روشن!

دیگر همه کتابهای جهان نام این لامپ اسرار آمیر را که با ولتاژ کمی کار می کند در دل خود ثبت کرده اند. این لامپ رکورددار روشن ماندن همزمان در بین تمام لامپهای جهان است. هیچ شرکتی ادعا نمی کند لامپی می سازد که 107 سال روشن بماند و آن هم مستمر.

جالب است بدانید آمریکایی ها به این لامپ با دیدن تحسین می نگرند. شاید هم بالاترو این لامپ به عنوان سمبل مقاومت و ابتکار آمریکایی مدتی است که نامش بر سر زبانها افتاده است. سناتورها و رئیس جمهورها همه از آن تمجید کرده اند.

 

در سال یک میلیون بار از سایت این لامپ بازدید صورت می پذیرد و دو وب کم به جامعه بزرگ هواداران این لامپ اجازه می دهد که لحظه به لحظه آن را ببینند.هنوز راز بزرگی است که این لامپ چگونه این همه سال روشن مانده است و حتی باعث ایجاد شک و گمانهای بسیاری هم شده است.نگهبانان به شدت به این لامپ علاقه دارند. آنها برای حفظ لامپشان از یک محافظ تغییر ولتاژ، یک دیزل ژنراتور و یک باتری پشتیبان استفاده می کنند. جالب است بدانید آنها این لامپ را نماد تعهد اخلاقی خود می دانند!

برای سالها برامل به طور غیر رسمی به عنوان نگهبان لامپ شناخته می شد و وظیفه راهنمایی عموم و توریستها را برای دیدن لامپ بر عهده داشت. برامل می گوید این فعل روشن بودن را صرف می کند. برامل می گوید مردم نظرات بسیار گوناونی درباره عمر این لامپ دارند اما من معتقدم که هر چه باشد این لامپ بسیار عمر کرده است چون سازنده ان به شدت آن را در براربر هوا مهرو موم کرده است و هیچگونه هوایی برای سوختن کامل رشته کربنی داخل آن وجود ندارد. چون این لامپ در خلا کار می کند نمی سوزد. این راز آن است.

حالا سوال این است که این لامپ چرا ساخته شد؟ در آن زمان این لامپ شب و روز روشن بود تا در شبها آتش نشانها برای روشن کردن چراغهای نفتی خود مجبور به کورمال کورمال دست کشیدن به در و دیوار نباشند. Shelby Electric Co وظیفه ساخت این لامپ را قبول کرد. به زودی اما این لامپ از سازنده خود نیز بیشتر عمر کرد. کارخانه در سال 1914 بسته شد.

اما بد داستان این بود که هیچ کس به این لامپ توجهی نداشت. این لامپ در طی جنگهای جهانی دوم و ویتنام هم روشن ماند اما کسی به وجودش توجهی نکرد. در سال 1972 ناگهان یک خبرنگار محلی درباره این یادگار بزرگ شروع به مصاحبه کرد. اینجا بود که آتش نشانان به گنجشان نگریستند.

در سال 2001 در جشن صد سالگی این لامپ جشنی بزرگ با حضور 600 میهمان برگزار شد. امروز این لامپ بیش از یک میلیون ساعت روشن بوده است و به جشن تولد دویست سالگی خود می نگرد. شاید هم دیگر نخواستند چنانچه جف زولفارلی نگهبان جدید آتش نشانی می گوید آن روشن بماند. در هر حال این یک نماد است. شاید هم قسمت این است که آیندگان با دیدن این لامپ به خود بگویند شاید دیروزی هم بود!

 

سایت این لامپ! – منبع تکمیلی 

پیشنهاد می کنم مطلب « ساعت ساخته شده از کشتی تایتانیک » را هم بخوانید.

 

مشترک این وبلاگ شوید تا هیچ چیز را از دست ندهید!

Read Full Post »